Lisseteh (Nederland, 1970)

Belangrijke drijfveer in het werk van Lisette Huysmans is haar verwondering over de manier waarop sommige mensen zich profileren. Zij heeft een scherp oog voor hoe mensen met elkaar omgaan en vaak ook voor de relatie tussen mens en omgeving en tussen mens en dier.

Uit haar oeuvre spreekt niet zozeer enige behoefte om de wereld te veranderen, wél een intense belangstelling voor wat er om haar heen gebeurt en met name voor de in haar ogen niet te onderschatten dosis absurditeit in de samenleving. Absurditeit lijkt in de ogen van Lisette Huysmans evenwel geen graadmeter van goed of slecht, zij beschouwt absurditeit als behorend bij mensen en als zódanig absoluut en uit de samenleving niet te verbannen, dat zij het als kunstenares als noodzaak ervaart om er aandacht aan te schenken. Dat doet ze op een manier waarbij zij de negatieve aspecten pleegt weg te filteren, om waar nodig ruimte te scheppen voor humor. Niet uit enige behoefte om de realiteit te veranderen, maar om die op háár manier uit te beelden.